Week 1

Hallo allemaal,

Nou, zoals ik al had voorspeld: een dagboek wordt dit niet ;) Ik denk dat ik maar als doel stel om er een weekboek van te maken, dat is iets beter haalbaar...

Ik moet zeggen dat, hoewel het allemaal nog maar net begonnen is, de hele revalidatie wel behoorlijk veel energie vraagt. Niet alleen het zijn in een nieuwe omgeving, het vele praten en bijbehorende nadenken en het ontmoeten van nieuwe mensen, maar ook de ritten met de auto eisen hun tol.

Dat betekent dat ik, naast revalideren, orkest, leerlingen en zo nu en dan een boodschapje, momenteel weinig anders doe dan slapen of rusten. En ook al weet ik ergens wel dat dat niet erg is, omdat revalideren nou eenmaal hard werken is, toch voelt het een tikje nutteloos.

Maar ik denk dat ook dat iets is waarmee ik zal moeten leren omgaan, want tijdens een paar gesprekken kwam al wel ter sprake dat het vergroten van je 'energietankje' iets is wat veel tijd en inspanning vraagt, en niet bij iedereen evenveel resultaat heeft. Maar aan de andere kant: ik geef niet op voordat ik heb geprobeerd, dus ik blijf ervoor gaan, ook op dat vlak!

Afgelopen maandag had ik 'combi-behandeling', ik had geen idee wat dat inhield. Maar het bleek een erg handige afspraak te zijn: ik zat daar met de fysio, PMT en ergotherapeut in een ruimte, en de afspraak was bedoeld om te voorkomen dat ik drie keer hetzelfde verhaal moest doen! Erg goed over nagedacht dus, en in mijn geval ideaal en energiebesparend.

Morgen (woensdag dus) staat ontspanningstherapie en psycholoog op de planning. Die heb ik allebei afgelopen week al ontmoet, en dat betekent dat bij ontspanningstherapie nu een eerste oefening op de planning staat. Daar kijk ik wel naar uit, want dat heeft me eerst al in Zeist en later bij mijn particuliere fysio veel geholpen.

Mijn fysio is erg doortastend: ze vroeg meteen of ik bij de eerste sessie al de braces mee wil nemen waarmee ik tijdens mijn eindexamen heb gestaan. Dat betekent dus dat we in elk geval gaan werken aan mijn 'droomwens' om weer te leren staan, en liefst een paar stappen te leren lopen. Dat zou zoveel dingen makkelijker maken: dan kunnen er weer spullen hoog in de keukenkastjes staan, kan ik zelf iets van de hogere planken in de supermarkt pakken, en wie weet kan ik dan ook makkelijker de rolstoel achterin de auto krijgen in plaats van met een onhandige en vaak pijnlijke draai over mijn benen voorin.

Verder heb ik deze week nog maatschappelijk werk, PMT, fysio en een neuropsychologisch onderzoek (wat volgens een vriendin een boel vragenlijsten inhoudt, dus ik ben benieuwd).

Ik ben benieuwd, en ik heb er zin in. Want voor zover ik het nu kan bekijken, ga ik alleen maar beter worden van alle behandelingen van alle vriendelijke mensen :)

Groetjes, 

Jantine

Revalidatie bij ViaReva/Klimmendaal Zutphen

Beste allemaal, 

De meesten zullen misschien al wel hier of daar opgepikt hebben, dat ik binnenkort een revalidatietraject ga starten bij ViaReva/Klimmendaal in Zutphen. 

Sinds deze week is officieel dat dit traject aankomende week al gaat beginnen. 

Het zal een traject worden dat begint met een observatie-/kennismakingsperiode van 4 weken, gevolgd door een poliklinische revalidatie van maximaal 3x6 weken. 

De keuze voor Zutphen was niet moeilijk: het ligt redelijk in de buurt van mijn woonplaats, mijn huidige revalidatiearts werkt ook op de poli van het revalidatiecentrum, en ze gaan daar niet alleen mijn pijnklachten of de psychosomatische kant aanpakken, maar gewoon lekker allebei tegelijk. Dat sprak mij voldoende aan om de keus te durven maken. 

Mijn revalidatiearts is een bijzondere vrouw, met kennis van zaken en een groot vermogen tot luisteren en begrijpen. Zij zal ook de eindverantwoordelijke voor mijn traject zijn. Vandaar dat ik erg blij ben dat ik haar als arts zal houden; ik weet al een beetje wat ik aan haar heb. 

Om te voorkomen dat ik Facebook helemaal ga overspoelen met medische verhaaltjes, heb ik dit blog gestart. Ik wil ook in dezen proberen privé (Facebook, vriendschappen, Happy's blog e.d.) en 'werk' (de revalidatie) een beetje gescheiden te houden. 

Er zullen dus ook geen links op Facebook komen naar dit blog, zoals ik bij dat van Happy wel vaak doe, om te melden dat er een nieuwe update is geplaatst. 

Wil je toch graag op de hoogte blijven, kijk dan even helemaal bovenaan de pagina. Daar staat een balk waarin je je mailadres kunt invoeren. Is er dan een nieuwe update op dit blog, dan krijg je daar automatisch een melding van in je mailbox. 

Er komt eerst een mail waarin je je mailadres moet bevestigen. Deze kan in je map 'ongewenst' terechtkomen, of er vreemd uitzien, maar als je even goed leest, zul je zien dat het vertrouwd is. Je zult ook geen andere ongewenste post krijgen als je je mailadres bevestigt, alleen de updates van deze pagina. 

Mijn eerste observatieweek ziet er zo uit: 

- Maandag 4 januari een afspraak in het Erasmus in Rotterdam, om hopelijk een doorverwijzing te krijgen naar een klinisch geneticus. Mijn huidige reumatoloog weigert namelijk om mij een diagnose op papier te geven, zodat ik nu nergens goede hulp kan krijgen. Een goede diagnose kan mij hopelijk ook helpen bij de revalidatie. 

- Dinsdag 5 januari krijg ik een korte voorlichting over het centrum en mijn revalidatie van iemand van het secretariaat, gevolgd door een afspraak met mijn revalidatiearts. 

- Woensdag 6 januari begin ik (op een ongans vroeg tijdstip...) met ontspanningstherapie, daarna een afspraak met de psycholoog. 

De rest van de week heb ik geen afspraken en ben dus 'vrij'. 

Ze hebben erg hun best gedaan om mijn afspraken zo goed mogelijk achter elkaar te plannen, zodat ik niet onnodig een uur tussendoor hoef te wachten. Erg fijn! 

Voor nu weet ik nog niet meer dan dit. Ik weet trouwens ook niet of dit echt een dagboek gaat worden, of meer een weekboek, of een om-de-dag-boek... We zullen zien ;-) 

Groetjes, 

Jantine